Het landschap is één systeem

In veel organisaties is het IT-landschap net een eilandengroep: een stel losse applicaties en gegevensverzamelingen die apart beheerd worden. Ook het eigenaarschap en de regie worden afzonderlijk geregeld met investeringen in geïsoleerde oplossingen en te weinig aandacht voor samenhang als gevolg. Koppelingen zijn de lelijke stiefkinderen waar niemand voor wil zorgen en waarover ruzie ontstaat. Veranderingen in het landschap resulteren in een hagelbui aan projectjes, soms samengebald in programma’s, die elkaar in de weg zitten en tegenwerken.

Maar informatie laat zich niet isoleren, die stroomt door de gehele organisatie. In een landschap hebben lokale veranderingen altijd gevolgen elders. Wanneer een onderwijsinstelling de studentenadministratie vervangt, moeten ook werkprocessen worden vernieuwd. De digitale leeromgeving, het ouderportaal, roosterprogramma’s en andere applicaties moeten worden aangepast en autorisaties opnieuw ingesteld.

Door het landschap te beschouwen als één, samenhangend systeem, kan op het geheel worden gestuurd en ontstaat grip op veranderingen. Daarvoor is overzicht en inzicht cruciaal: wat is er in huis aan functionaliteit, data en infrastructuur? Hoe hangt alles samen? Hoe lopen processen en waar wordt informatie gecreëerd, gedeeld en gebruikt?  Een architect zet IT-landschapsfoto’s in om dat overzicht te creëren en gedeelde belangen te tonen.

Om richting te kunnen geven moet ook het eigenaarschap die samenhang tonen. Als er niet één eigenaar kan zijn, een CIO bijvoorbeeld, dan is een constructief beraad van eigenaren nodig. Dat er af en toe een grensconflict wordt beslecht, is normaal. Maar eilandjes die elk in splendid isolation proberen te bestaan, dat is een achterhaald idee.